Do recenzji mojego drugiego w życiu gravela, czyli Rondo Ruut AL1 zbierałem się dość długo, gdyż w styczniu 2024 r. minie równo rok od czasu jego zakupu. Przejechałem nim do tej pory ok. 6 tys. km, tak więc mogę więcej wypowiedzieć się na jego temat, jego zalet, wad i odczuć z jazdy. Jeździłem podczas wszystkich pór roku: od mrozu, śniegu, błota, piachu i upałów, górskich tras do jazdy szosowej oraz codzienne dojazdy do pracy po mieście. To był bardzo świadomy zakup, dużo czytałem opinii i obejrzałem wiele filmów na YT na jego temat. Oczywiście na koniec wygląd też jest ważny, bo przecież rower musi się też podobać właścicielowi.
Porównywałem geometrię, wyposażenie, ceny i rozmiary Rondo do innych rowerów. Zdecydowałem się na wersję AL1 (kolor szary+ fiolet) z jednym blatem z przodu (42z) i kasetą 11 rz. (42z), manetki i przerzutkę tylną Sram Apex, gdyż w poprzednim gravelu (Romet Boreas B1) jeden blat spisywał się znakomicie. Taka konfiguracja bardzo dobrze sprawdza się, gdyż jeździmy również w terenie- nieważne czy płaskim czy górzystym. Jeden blat spisuje się też dobrze na zawodach gravelowych i np. przy nagłych zmianach kierunku czy nachylenia jedną manetką możemy szybko redukować biegi na kasecie. Rondo zastosowało w Ruut fabrycznie korbę swojej marki, a kaseta to Microshift znany coraz bardziej na rynku. Od siebie mogę dodać, że manetki i przerzutka Sram, a także napęd jako całość sprawują się bardzo niezawodnie czy to w błocie czy w suchym terenie. Zmiana biegów odbywa się w sposób wyczuwalny „kliknięciem” i bardzo pewnie. Wyczuwalna jest mocna sprężyna. Operowanie tylko jedną, prawą manetką to naprawdę szybkość i wygoda, a wspomniane na początku przełożenia są wystarczające dla wprawnego kolarza. Głębsze wciśnięcie manetki powoduje ruch łańcucha na większą zębatkę kasety, a płytkie na szybszy bieg. Taki system bardzo mi pasuje i polubiłem go bardziej niż Shimano, które gdy siadam na moją szosę wydaje mi się bardziej „gumowate”. Jak dotąd nie musiałem jeszcze regulować przerzutki, ani manetek. Wspomnę jeszcze o hamulcach hydraulicznych, które sprawują się niezawodnie, a przetestowałem je m.in. w Górach Sowich podczas długich zjazdów. Dają poczucie pewności i bezpieczeństwa. Jedynie fabryczne klocki zaczęły „szurać” i piszczeć przy hamowaniu co było irytujące. Zmieniłem je na Jagwire i problem zniknął. Zastosowane tarcze ham. mają wielkość 160 mm.
Najważniejsza jest oczywiście rama, która jest wykonana z lekkiego hydroformowanego aluminium. Jest bardzo estetycznie wykonana (jak to Rondo), posiada szereg otworów montażowych na bidony, błotniki, torebki i sakwy montowane na wiele sposobów. Umożliwia montaż kół w systemie sztywnych osi (12x100 i 12x140 mm). Widełki tylne są asymetryczne co pozwala włożyć szeroką oponę Malowanie w szarym- tytanowym kolorze robi lepsze wrażenie na żywo niż na zdjęciach. Przewody są poprowadzone wewnątrz ramy. Newralgiczne miejsca ramy okleiłem folią. Wybrałem według tabeli producenta rozmiar M, czyli 55,5 cm przy moim wzroście 176 cm. Po wielu kilometrach jazdy mogę zdecydowanie stwierdzić, że zarówno rozmiar i geometria pasuje mi idealnie. Geometria ramy jest naprawdę przemyślana i dopracowana. Odczucia jazdy są takie jakbym jechał w rowerze, a nie na nim. Czuję się na nim pewnie nawet w trudnym terenie i nie mam obaw, że z niego spadnę. Pomaga też pewnie moje doświadczenie z MTB i szosy. W terenie idzie stabilnie jak czołg :) . Nawet długa jazda w okolicy 200 km mnie nie męczy, a trzeba przyznać, że rama ma sportową geometrię. Sylwetka kolarza jest dość pochylona (to akurat mi odpowiada). Osoby, które są początkujące i jeżdżące bardziej rekreacyjnie powinny najpierw się przymierzyć do roweru. Przy geometrii warto wspomnieć o autorskim systemie Rondo, czyli karbonowym widelcu Twin- Tip, który w ustawieniach HI- LO zmienia kąt główki ramy i wyprzedzenie widelca. Do tej pory nie zmieniałem fabrycznego ustawienia (LO), które według producenta sprawdza się podczas długich dystansów. W pokonywania dłuższych tras pomaga też wygodne siodło Selle Italia Model X z otworem anatomicznym- jedne z wygodniejszych jakie posiadałem do tej pory. Kierownica (szer. 440 mm), mostek (dł. 90 mm) i sztyca (350 x 27,2 mm) to aluminiowe komponenty sygnowane logiem Rondo i są po prostu poprawne, spełniają swoje zadanie- nic poza tym. Trochę słabsze odczucia mam do zastosowanej szosowej owijki Selle Italia, która jak na gravela jest za cienka, sprawia papierowe, chropowate wrażenie i słabo tłumi nierówności. To jedna z pierwszych i tanich rzeczy, którą można sobie wymienić wg uznania. Rama posiada wciskany suport typu PF 86 i po 6 tys. km sprawuje się bez zarzutów- żadnych luzów i odgłosów. Nie ma się co obawiać pressfita.
Teraz przyszedł czas na koła, które budzą kontrowersje wśród znających temat. Obręcze (622x23) i piasty to produkty Rondo. Piasty w kolorze „olejowym” z charakterystycznymi opaskami mogą się podobać. Mocno „terkoczą” na luzie co niektórzy lubią- dla mnie akurat to jest obojętne. Przez 2500 km koła spisywały się bardzo dobrze i nie miałem do nich uwag. A jednak po tym przebiegu stało się to, co opisują niektórzy użytkownicy Rondo. Tylna obręcz po prostu niespodziewanie popękała przy 5 nyplach. Myślałem, że mnie ten problem ominie bo podobno były to obręcze po modernizacji, tj. wzmacniane i oczkowane. Musiałem szybko podjąć decyzję bo był letni środek sezonu, a zbliżały się zawody „Kaszubski Gravel” w Kartuzach. Zamówiłem w Evanlite komplet nowych kół na obręczach DT Swiss GR531 i z piastami DT350 (będzie o nich w osobnej recenzji) z możliwością tubeless. Złożyłem reklamację i wysłałem wadliwe koło Rondo. Reklamację bez problemu uwzględniono i po ok 2 tygodniach otrzymałem koło z nową obręczą. Wspomnę, że fabryczne koła Rondo spakowałem do kartonu i są teraz kołami rezerwowymi na nagłe sytuacje. Właśnie te koła to jedna z niewielu rzeczy, ale poważnych rzeczy do których mam uwagę. Takie sytuacje wśród wielu użytkowników nie powinny mieć miejsca. Rower fabrycznie wyposażono w opony Vittoria Terreno Dry o szerokości 40 mm (drutowe) i jak nazwa wskazuje są przeznaczone na suche warunki. Spisywały się bardzo dobrze, zarówno na szosie (są ciche i toczą się lekko) jak i w suchym terenie. Tylna opona przy przebiegu ok. 5 tys. km straciła dużo bieżnika i wymieniłem ją na Pirelli Cinturato Gravel H, a przód na wersję M z mocniejszym bieżnikiem- obie w szer. 40 mm. Moje Rondo AL1 na nowych kołach i nowych oponach toczy się wyraźnie lżej, lepiej przyspiesza, a na podjazdach odczuwalna jest ich niższa masa.
W najbliższym czasie po całkowitym zużyciu planuję wymianę korby, kasety i wkładu supportu na coś wyższego w grupie Sram. Owijkę kierownicy też wymienię na bardziej gravelową.
Podsumowując jestem bardzo zadowolony z mojego Rondo po przebiegu 6 tys. km i uważam go za udany zakup pomimo tych „przygód” z kołami. Miejmy nadzieję, że producent to poprawił w nowych modelach. Najbardziej cenię go za niezawodność w każdych warunkach, pewność prowadzenia, sportową geometrię i uniwersalność. Można pojechać nim zarówno do pracy, na przejażdżki po lesie, zawody sportowe czy dłuższy, urlopowy bikepacking. Także na szosie doskonale sobie radzi. Ten rower naprawdę daje dużo satysfakcji zarówno dla początkujących i zaawansowanych kolarzy. Gdy wsiadam na niego to mógłbym jechać tak cały dzień :) .
Cena rynkowa: ok. 8 tys. zł (grudzień 2023)
Zalety:
+ dobra relacja ceny do wykonania i użytych komponentów
+ starannie wykonana lekka rama,
+ system sztywnych osi kół
+ wewnętrzne prowadzenie przewodów
+ przemyślana geometria
+ niezawodny napęd 1x11 w każdych warunkach
+ hamulce hydrauliczne
+ dobrej jakości, wygodne siodełko
+ wygląd całości roweru :)
Wady:
- zbyt cienka owijka kierownicy
- możliwe wady fabrycznych kół
 |
| Rondo Ruut AL1 to rower niezawodny na każde warunki. |
 |
| Na trasie R10 ze Świnoujścia do niemieckiego Peenemuende. |
 |
| Rowerem jeździłem w różnych warunkach m. in. w Górach Sowich |
 |
| Rondo Ruut AL1 na nowych kołach DT Dwiss GR531. |
 |
| Na Kaszubach. |
 |
| Na ramie są nawet dokładne oznaczenia geometrii. |
 |
| Autorski system Rondo- widelec Twin Tip o zmiennej geometrii |
 |
| Korba 11 rz. własnej marki Rondo. |
 |
| Napęd 1x11 to najlepszy wg. mnie wybór do gravela. |
 |
| Siodełko Selle Italia Model X okazało się wygodne i dobrze wykonane |
 |
| Fabryczna piasta Rondo z charakterystyczną opaską. |
 |
| Rondo Ruut AL1 jeszcze przed pierwszą jazdą. |
